Waarom de klanken ‘f’ en ‘v’ vroeger niet in onze spraak voorkwamen

De spraakklank ‘f’ maak je door je onderlip tegen je boventanden te houden en tegelijkertijd te blazen alsof je een kaars uitblaast. Bij de ‘v’ gaat het op dezelfde manier, alleen in plaats van uit te blazen, gebruik je je stem erbij.
Dit kunnen wij omdat onze bovenkaak met boventanden iets over onze onderkaak met ondertanden heen valt.
De jonge homo sappiens had die overhang van bovenkaak over onderkaak ook, maar door veel hard en vezelrijk voedsel sleten niet alleen zijn kiezen, bovenste en onderste tanden stevig, maar groeide ook de onderkaak waardoor de bovenste voortanden naar binnen kantelden, zodat de snijtanden één vlak vormden oftewel het boven- en ondergebit kwam recht op elkaar te liggen.

Door de neergang van de jagers- en verzamelingsculturen opkomst van de landbouw, het boeren en het koken van voedsel, werd voedsel zachter en kwam er daardoor minder slijtage van de gebitten en stopte de groei van de onderkaak.
Hierdoor ontstond vanzelf de normale ‘overbeet’ van boven- over ondertanden zoals de meeste van ons hebben. Zo werd het voor de vroege mens voor het eerst mogelijk nieuwe klanken zoals de ‘f’ en ‘v’ toen waren, uit te stoten.
Een Zwitserse taalwetenschapper, Damian Blasi uit Zürich, en zijn collega’s proberen deze stelling door een combinatie van taalonderzoek, analyse van opgegraven duizenden jaren oude schedels en een computersimulatie van de anatomie en de spieren van de mond te bewijzen.

De bekende overwinningsuitspraak van Julius Caesar “Veni, vidi, vici” (ik kwam, ik zag en ik overwon) klonk misschien wel  als “Peni, pidi, pici”.
De uitspraak van Facebook zou als social media in de Romeinse tijd er al waren geweest, misschien als Pacebook hebben geklonken.
Onderzoekers suggereren dat de ‘f’ en ‘v’ in het oude Rome en India door voedselrijkdom meer en meer opkwamen en een soort statussymbool werden. Dat werpt volgens de Trouw van 16 maart 2019 een ander licht op Caesars uitspraak. Misschien kon Caesar de ‘v’ juist wel goed zeggen en onderscheidde hij zich met zijn “Veni, vidi, vici” des te meer.