Met de taal, spraak en de rest van mijn zoon is het tot opluchting van mijn logopedisten- en moederhart, helemaal goed gekomen. Hij begrijpt, schrijft, leest en spreekt vloeiend Nederlands, Engels en Mandarijn (Chinees) en rekent met gemak wis- en natuurkundige sommen van twee meter lang foutloos uit.
De schrijver Marcel van Roosmalen schrijft in de NRC.next bijna dagelijks een column over wat hij in zijn leven tegenkomt en zijn visie daarover. Zijn stukjes zijn door zijn rake confronterende schrijfstijl en droge humor, die je regelmatig doet grinniken, altijd een plezier om te lezen. Ik bewonder zijn kunst om met minimale taal toch glashelder een situatie die hij heeft meegemaakt, aan de lezer over te brengen.
Kort geleden heeft hij een boek geschreven over zijn beginnend dementerende moeder van in de 80.
Iedere schrijver heeft aanzienlijke taalvaardigheden nodig en toen ik in een interview met Marcel van Roosmalen las dat hij vertelde dat zijn moeder logopedist is, begreep ik de oorsprong van zijn schrijverstalent: een moeder die altijd professioneel en het kan niet anders, ook altijd privé bezig was met taal en spraak van haar patiënten en eigen kinderen! Want dat is wat een logopedist doet, de communicatiegereedschapskist van haar patiënten en cliënten met het juiste taal- en spraakgereedschap (aan)vullen zodat iemand zich in het spreken optimaal kan uitdrukken. En dat zien we terug in de schrijverij van Marcel van Roosmalen, dat eigenlijk niets anders is dan praten op papier.
Door: Eline van Hoogdalem